نعمت

ساعت یک و نیم امتحان دارم و از هشت صبح باید میرفتم کتابخونه. ولی یه اتفاق جالب افتاد.

همزمان با Pride Month که مصادف شده با ماه مبارک رمضان! توی صفحه های خارجی شبکه های اجتماعی قرآن های رنگی رنگی میفروشن. رنگی رنگی منظورم فقط جلدشون نیست، صفحه ها هم رنگارنگ (زرد، صورتی، آبی و...) هستن.

به همین ترتیب، این قرآن که ظاهرش فکر نمیکنم در شأن کلام خدا باشه و یادآور Pride Flag هست در Pride Month و برای حفظ و تلاوت قرآن در ماه مبارک رمضان و برای سنین پایین تبلیغ میشه.

امروز دیدم Islamic Research Academy در مصر این قرآن هارو ممنوع کرده. و خوشحال شدم. و به قسمت کامنت ها رفتم. و دیدم لااقل پنجاه تا کامنت هست که این حرکت رو بدوی و متحجرانه دونستن و تا زمانی که اصل خود آیات قرآنه ظاهرش مهم نیست. و نوجوون ها این قرآن هارو بیشتر دوست دارن و میخونن.

اونجا بود که کامنت گذاشتم لااقل من یکی از این اتفاق خوشحالم و یه رنگ هایی نباید استفاده بشن و چرا شبیه Pride Flag ئه و... یه مسلمون آفریقایی منو منشن کرد و باهم بحث کردیم. گفت توی قرآن که چیزی در مورد رنگ نیومده و چرا همه چیو حرام میکنید و این حرفا رو از خودتون درمیارید و... به اینجا رسید که، فهمیدم مسلمون های خارج از کشور از خیلی از کتاب های حدیث و روایت ما محروم هستن. و خیلی هاشون با افتخار از حقوق همجنس بازها دفاع میکنن. و من چه پدرکشتگی با رنگ صورتی دارم؟ و نمیدونم... نمیدونم اسلام اونور آب چیه. میدونم که یه چیز شخصیه بدون "اشدا علی الکفار". فرهنگ اسلامی مفهومی نداره. فرهنگ اونور آب، فرهنگ آمریکایی با رعایت احکام فردی اسلامه. فکر میکردم مسلمون یعنی مسلمون و فرقی نداره... پس واسه همین جوون های تازه شیعه شده خارجی میگن ما کوتاهی میکنیم و قدر نعمتی که داریم رو نمیدونیم. هوم... تازه شیعه شده ها که میان توی دانشگاهمون حرف میزنن دلشون از دست ما پره. نمیدونیم چی داریم...

البته میدونم مسلمون با مسلمون فرق داره ها! وهابی ها هم به خودشون میگن مسلمون!! ولی بازم...

وبلاگ طلسم شده ی من...