Sleep drunk

آخرین پستم رو تو خواب نوشتم. وقتی میخونمش خنده م میگیره. چی میخواستم بگم؟ اصلاً چه اصراری بود که تو خواب و بیداری بنویسم؟ جزوه ی کلاس دستور زبانم و روش نگارشم یه چیزی توی همین مایه هاست. توی خواب خیال میکنم دارم مینویسم و وقتی کلاس تموم میشه میبینم یه سری خطوط عجیب تو دفترمه که شبیه کلمه س ولی قابل خوندن نیست. خواب آلودگی مثل مستی چیز خطرناکیه. سوای اینکه جفتش آدم رو به کشتن میده، گاهی چرت و پرت هایی از دهن آدم بیرون میاد که سرشو به باد میده.

نتیجه ی اخلاقی اینکه شب ها به موقع بخوابید و حداقل شیش ساعت بخوابید! همیشه هم یه نفرو بغل دستتون داشته باشید که وقتی خواستید چرت و پرت بگید جلوی دهنتون رو بگیره.

وبلاگ طلسم شده ی من...