سلام زهرا

خود خیلی سال پیشم، 

سلام. 

خوبی؟

میدونم خوب نیستی. تنهایی. فقط کتابا و خواب و خیالاتتو داری و هیچکس بهت یه نگاه هم نمیندازه. آدما رو دوست نداری چون دوستت ندارن. کم طاقتی. عصبانی میشی. دلت میخواد خیلی وقتا بری گم بشی و هیچوقت پیدا نشی.

آدما همه دروغ میگن و اذیت میشی. آدما همه وانمود میکنن و اذیت میشی. آدما همه مثل همن و با تو فرق دارن، با همه فرق داری. طرد میشی. 

امروز میخوام یه خبر خوب بهت بدم. یه خبر خیلی خیلی خوب. 

تو نویسنده نشدی. نه هنوز. اما داری توی انتشارات کار می‌کنی. 

راهنمای تور گردشگری نشدی. اما به زبون انگلیسی مسلط شدی و کلی دوست خارجی داری. باهاشون در مورد خیلی چیزا حرف میزنی.

معروف ترین دختری که توی سن کم یه کار فوق العاده و هیجان انگیز کرده نشدی.

ولی دیگه تنها نیستی. انقدر دوست و رفیق داری و انقدر کسایی رو داری که دوستت دارن، که حتی یادت میره بیای اینجا و بنویسی. 

دیگه عصبانی نیستی. وقتی به آدم ها نگاه میکنی دوستشون داری و میبینی که هرکس تمام تلاششو میکنه تا اون چیزی که هست باشه. خوب یا بد!

یادگرفتی احوالپرسی کنی و توی مهمونی ها یه گوشه با کتابات بغ نکنی. بلدی با غریبه ها حرف بزنی. 

آرومی و آرامش داری. جای خودتو توی دنیا پیدا کردی. دست از قایم باشک بازی با خدا برداشتی. کمتر عذاب وجدان داری و بیشتر خداروشکر میکنی.

هیچکدوم از چیزایی که فکر میکردی نشدی. ولی هرگز فکر نمیکردی اینطوری بشی. خوب بشی. حالت خوب بشه. روحت خوب بشه. 

زهرا

بزرگ شدی.

خوب طاقت آوردی تا به اینجا رسیدی. 

آفرین. 

ولی بازم هست. 

هنوز مونده. 

زهرای ده سال بعد حتی از اینم قوی تر میشه.

صبر کن.

اون زهرا خودش میاد برات تعریف میکنه.