پف

همیشه به این افتخار میکردم که آدم استرسی نیستم و شجاعم و خلاصه بیدی نیستم که به این بادها بلرزم. حالا میبینم استرس به لرزیدن صدا یا لرزیدن دست یا تنگی نفس نیست. وقتی درس رو توی خونه بلند بلند میگم مثل بلبل حرف میزنم ولی سرکلاس هیچی سر زبونم نمیاد. یجورایی انقدر در مقابل استرس نگرفتن کله شقی کردم که استرس میگیرم ولی دچار علائمش نمیشم و خودمم نمیفهمم!! امروز در مورد طرح داستان و شخصیت صحبت میکنم. بعلاوه دوتا تمرین سر کلاس. توضیح دادن طرح سخته چون... بدیهیه که داستان حول محور یه ماجرایی شکل میگیره. اما خب... واقعاً انقدرا هم ساده نیست. به نظرم روی پیرفت و گزاره ی تودورف بهتر میشه توضیحش داد تا گره افکنی و گره گشایی و اینا. یه حسی بهم میگه ان شاءالله امروز کلاس خوبی میشه :) وبلاگ طلسم شده ی من...