وبلاگ طلسم شده ی من

به اندازه ی یه کول پد لپ تاپ، تا تیک خوردن تقریباً تمام موارد To Do لیستم فاصله دارم. کلاس کانون پرورش فکری: رفتم.باغ کتاب: رفتم. بچه های آکادمی رو: دیدم. دکتر سلام: فردا میرم به امید خدا. کول پد: فردا میریم عوضش میکنیم به امید خدا. اما شهر کتاب، تبادل کتاب و یه مورد دیگه موندن. خسته م. از اون خستگی خوبا. از اون خستگیا که تهش آدم یه چیزی گیرش اومده. توی شهر کتاب سیرک شبانه رو دیدم. الحمدلله انقدر ,خداحافظ,تهران ...ادامه مطلب

امروز یادی از دوران کودکیم کردم. دوران کودکی یعنی زمانی که میرفتیم رفاه و من میرفتم از طبقه ها چیپس و خوراکی بر می داشتم. بعد با التماس و خواهش سعی میکردم مامانم رو راضی کنم چیزی رو که میخوام برام بخره. امروز دوباره اون حس ناب رو تجربه کردم. برای خرید مواد دسر و یه سری چیزای دیگه رفته بودیم رفاه. یه قرون پول نداشتم. جیب خالی. کارت خالی. وقتی مواد دسر رو توی سبد گذاشتم هر از گاهی چشمم به یه خوراکی خوشمزه می افتاد. از اون خوراکی هایی که میدونستم در حالت عادی نمیخرن و همیشه بهم میگن با پول خودت بخر. با خودم گفتم چیکار کنم؟ چیکار نکنم؟ یه خرده رفتم و برگشتم و آخ,رفاه,رفاهی,رفاه دانشجویی,رفاه کارت,رفاهی یارانه,رفاه پارس,رفاهی قوه قضاییه,رفاه السيف ويكيبيديا,رفاه شهرداری تهران,رفاهية ...ادامه مطلب